obiekty inżynieryjne

Droga Głodu

   

Strona ma charakter informacyjny. Czytelnik wykorzystuje opublikowane informacje na własną odpowiedzialność. Ich kopiowanie, zwielokrotnianie, rozpowszechnianie lub inne podobne wykorzystywanie nie wymaga zgody autora. Autor nie ponosi odpowiedzialności za treści umieszczone w linkach lub załączonych wydawnictwach.

 

 objaśnienie ikon i skrótów:

m - charakterystyczne miejsce, postać lub wydarzenie, w - wieża lub punkt widokowy, f - przedstawiciel sudeckiej flory, c - ciekawostka związana z miejscem, t - termin do objaśnienia, s - schronisko lub chatka obecne(a) lub byłe(a), a - atrakcja turystyczna

s - schroniska czynne, s- - schroniska nieistniejące, ch - chatki czynne, ch- - chatki nieistniejące

objaśnienie

mapy z różnych źródeł

strona internetowa

statystyki GUS

szlaki turystyczne

najciekawsze fotografie

najciekawsze wideo

ciekawe odnośniki do stron internetowych

literatura i artykuły prasowe

legendy związane z miejscem

ciekawostki

wieze i punkty widokowe

schroniska (chatki) istniejące lub byłe

poglądowe panoramki

aktualna i prognozowana pogoda

aktrakcje turystyczne

położenie na mapie wewnętrznej

położenie na mapie zewnętrznej

moje uwagi

powiązania z innymi pozycjami

miejsca, ludzie, wydarzenia w promieniu 15 km

zamki, dwory i pałace

filtrowanie informacji

pobranie pliku

lista tabelaryczna

    217

    1

     

     

Droga Głodu (niem Alte Straße, Hunger Weg - historyczna nazwa drogi w Karkonoszach i Rudawach Janowickich, w województwie dolnośląskim, prowadząca z Kowar do Kamiennej Góry (według innych źródeł do Ogorzelca) przez Przełęcz Kowarską.

Prowadzi z doliny Jedlicy w Kowarach-Podgórzu, gdzie zaczyna się na wysokości ok. 560 m n.p.m (d. Kowary Średnie) i doliną Kuźniczego Potoku wchodzi na Przełęcz Kowarską, osiągając swój najwyższy punkt – 727 m n.p.m. Na odcinku wzdłuż Jedlicy jej przebieg jest zupełnie nieczytelny zakłócony ul. Wiejską. Istnieją ślady każące rozważać, iż Droga Głodu przebiegała wyłącznie prawym brzegiem Jedlicy. W dolinie Kuźniczego Potoku Droga Głodu jest obecnie wyasfaltowana i nosi nazwę ul. Podgórze.
Dalej schodzi do Ogorzelca, trawersując południowe zbocze Karczmiska i pd.-wsch. Rudnika. Jest drogą gruntową. Nie przebiega drogą 367. Kończy się u zbiegu z szosą na wysokości ok. 600 m n.p.m. Dolina Głodu ma ok. 3,5 km długości – przy różnicy wzniesień ok. 150 m. Odcinek z Podgórza na Przełęcz Kowarską ma nawierzchnię asfaltową, a z Ogorzelca gruntową i jest wysadzany drzewami, przeważnie jarzębinami.
Obecnie jej przebiegiem prowadzi niebieski pieszy szlak turystyczny z Kowar do Ogorzelca.

Historia drogi
Na początku drugiej połowy XIX wieku lata klęsk nieurodzajów oraz upadek tkactwa spowodowały, że ludność górskich wsi w rejonie Kowar dotknęła klęska braku pożywienia i głodu. Doszło do zamieszek, a po ich wygaśnięciu władze pruskie zainicjowały roboty polegające głównie na remontach i budowie nowych dróg. Były one rodzajem prac publicznych, które miały załagodzić problemy bezrobotnych i głodu. Z powodu dużej liczby chętnych ustalono, że każdy robotnik będzie otrzymywał bochenek chleba i 60 fenigów zapłaty dziennie. Jedną z nich była Droga Głodu, której budowę rozpoczęto w 1855 a ukończono w 1857 roku. W ciągu dwóch lat zbudowano bitą drogę, która swą nazwę zawdzięcza okresowi głodu. Droga Głodu spowodowała zwiększenie znaczenia przełęczy kosztem Starego Traktu Kamiennogórskiego.

 

źródła:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Droga_G%C5%82odu

http://w40.scisly.pl/droga_glodu/

W pobliżu w promieniu 15 km: (217)