obiekty kultu religijnego

Pierwszy kościół zbudowano w tym miejscu już przed 1295 r. Ta średniowieczna świątynia uległa jednak zniszczeniu, a podczas wojen husyckich została spalona (zachowało się jedynie prezbiterium datowane na przełom XIV i XV wieku). W okresie reformacji kościół stał się świątynią protestantów i został wówczas rozbudowany: do nawy głównej i północnej części prezbiterium dobudowano nawy boczne, w których umieszczono empory. W drugiej połowie XIX wieku dokonano znacznych zmian w wyposażeniu i wystroju kościoła, które przetrwały do dzisiaj (w oknach pojawiły się nowe witraże, wnętrza otrzymały neogotycki wystrój). Ostatnie zmiany w wyglądzie kościoła zaszły w latach 1969-72 (w tym nowa polichromia z postaciami polskich świętych: św. Maksymilian Kolbe, św. Kazimierz, św. Stanisław Kostka). Jest to budowla 3-nawowa z prostokątnie zakończonym prezbiterium i emporami nad nawami bocznymi. Budowla przykryta jest dwuspadowym dachem, nad którym góruje wieża zakończona tarasem z kamienną balustradą, zwieńczoną hełmem.
W wyposażeniu kościoła warto zwrócić uwagę na ołtarz z 1520 r., który jest drewnianym, polichromowanym tryptykiem (ołtarz boczny). Drugi ołtarz boczny oraz ołtarz główny pochodzą z końca XIX w. (neogotyk). Bardzo ciekawe są: kamienna chrzcielnica z drewnianą pokrywą (początek XVII w.) oraz drewniana, polichromowana ambona z XVII.